Στο Ανατολικό Αιγαίο ανάμεσα στην Ικαρία και τη Σάμο βρίσκεται ένα μικρό νησάκι.
Η Θύμαινα. Είναι πρωί και όπως κάθε μέρα τα παιδιά του γυμνάσιου φεύγουν με τη Σπυριδούλα το καΐκι του καπετάν Λευτέρη για τους Φούρνους. Από την ανοιχτή πόρτα του δημοτικού σχολείου ακούγονται γλύκες φωνές από τους τρεις μαθητές και την Δασκάλα τους.
Στον κάμπο, στο αυτοσχέδιο συνεργείο του Μαστρογιώργου μαζεύονται οι άντρες του νησιού για να βρουν λύσεις με πατέντες σε τεχνικά ζητήματα αλλά και για κουβέντα και παρέα.
Η κυρά Γραμματική ακολουθώντας τη δύσκολη ανηφόρα μοιράζει τους άρτους για το μνημόσυνο στα σπίτια. Στον απάνεμο κόλπο της Κεραμιδούς εκεί που βρίσκουν καταφύγιο καΐκια και μικρές βάρκες βρίσκει την ηρεμία και την εσωτερική του γαλήνη στο τροχόσπιτό του, ο κύριος Γιώργος που ήρθε εδώ από τη Σάμο.
Τα βράδια όταν παρέλθει η θερινή περίοδος τα δυο καφενεία του νησιού εκ περιτροπής ψήνουν σουβλάκια μια φορά την εβδομάδα και εκεί μαζεύεται σχεδόν όλο το νησί.
Συχνά ο Γιώργος με τον γιο του τον Στέλιο και τον μπάρμπα του τον Αριστείδη πηγαίνουν για κυνήγι, πιο πολύ για να απολαύσουν το βουνό παρά να φέρουω πέρδικες.
Η Θύμαινα αν και είναι μια μικρή κουκίδα γης στο χάρτη του Αιγαίου έχει το δικό της ιδιαίτερο χρώμα και ρυθμό.
